เป็นวันดีๆ อีกวันหนึ่ง สิบหกเมษา อันที่จริงเป็นวันทำงานของออฟฟิศเรา แต่บังเอิญมีน้องกราฟิคคนนึงโทรมาลางาน ฉันเลยบอกให้หยุดต่ออีกวัน ค่อยมาเจอกันวันศุกร์ แต่ฮามาก ลืมโทรบอกอ๋อม วันนี้อ๋อมมาประมาณบ่าย ฉันยังนอนเขลงอยู่บนเหลาเต๊งตามสบาย อ๋อมโทรมา บอกว่าเข้าออฟฟิศไม่ได้ ฉันเลยแหวกม่านขี้ตาวิ่งลงจากชั้นห้า เอากุญแจมาให้ แล้วก็รีบอาบน้ำแต่งตัว ลงมาทำงานกันอยู่สองคน
...
เมื่อวานพอดีไปอาร์ซีเอ แหวกประชาชีชาวสงกรานต์เข้าไปช็อปปิ้งที่บิ๊กซี และแมคโครออฟฟิศ ได้ไวน์ Bordeaux มาขวดนึง ราวๆ หกร้อยบาท เป็นราคาถูกที่สุดในร้าน เหลือขวดเดียวอีกต่างหาก อ้อ ไม่ใช่สิ มีอะไรอีกสักขวด สี่ร้อยกว่าบาท แต่ฉลากมันแสบตาเหลือเกิน ไม่รู้จักว้อย ฉันว่าไวน์ถ้ามันมีชาติตระกูลหน่อยมันคงไม่ใช้สีเสร่อๆ แบบนี้หรอก ตัดสินง่ายๆ เลย ในที่สัดก็เลยเลือกไวน์จากแคว้นที่รู้จักก็แล้วกัน (จริงๆ ฉลากมันก็เรียบๆดี ไม่เวอร์ด้วยย เอางี้เลยนะ นึกถึงตอนไปฝรั่งเศส โค้กกระป๋องละสี่ร้อยบาทไทย ไวน์บอโดขวดละสี่ยูโร สองร้อยกว่าบาท ดังนั้นอย่ามาข่มกันเรื่องนี้เลย ขอร้อง) จริงๆ ไวน์ออสเตรเลียก็พอแหลกล่ายนะ ลิ้นตรูบอกอย่านั้น แต่เพิ่งไปเจอคนขี้โม้ที่ชอบไวน์ออสเตรเลียมา เลยบอกตัวเองว่า ถ้าเลือกได้ ตรูจะไม่กินไวน์ออสเตรเลียอีกต่อไป ฮ่า
...
ฉันไม่ค่อยซีเรียสหรอกนะเรื่องไวน์ เอาที่พอกินได้ แพงนักก็เสียดายตังค์ ช่วงหลังกินเหล้ามันแฮงค์เหลือเกิน กินเบียร์ทีไรก็รู้สึกหน้าบวมๆ ฉุ ๆ จริงๆ ออกอาการขนาดนี้ควรจะเลิก แต่สมเพชตัวเองว่ะ ถ้าต้องเลิกของพวกนี้ แล้วหันมากินยาแก้แพ้ก่อนนอนอย่างเดียว วันดีคืนดี ฉันก็เลยอยากจะมีไวน์เอาไว้ปลอบใจตัวเองหน่อย จิบไป อ่านหนังสือไป เพลินดีออก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น