สองสัปดาห์มาแล้วที่ตัดสินใจ
ใจหายเหมือนกัน กับการเดินออกไปจากชีวิตของใครอีกคน
คนซึ่งเรารู้จักเขาดีที่สุด นานที่สุด
นานกว่าใครทุกคนที่รู้จัก
ฉันคิดว่ามันถึงเวลาของมัน
นึกถึงคำพูดของพี่คนหนึ่ง ว่าการแยกย้ายจากกันไป
บางทีมันก็เหมือนการ"เรียนจบ" นั่นแหละ ...
จบแล้วก็ต้องแยกย้ายกันไป
ห้าหกวันมาแล้ว ที่พยายามค้นหาบ้านพัก หอพัก จากอินเตอร์เน็ต
ตอนแรกหาที่เชียงใหม่ บางแวบนึกอยากเปลี่ยนที่อยู่บ้าง
แม้จะมีใจให้หอพักเก่าอยู่มาก เพราะเคยอยู่มานาน
แล้วก็ราคาไม่แพง เช่าทิ้งไว้เป็นปี
จะอยู่หรือไม่อยู่ก็ราคาไม่กี่สตางค์
แต่การหาบ้านหาที่พัก มันก็ทำให้เห็นอย่างอื่น
เช่น บ้านที่ขาย คอนโดที่ขาย หรือแม้แต่ที่ดินที่เค้าประกาศขาย
ฉันมีแบบบ้านในใจอยู่ แต่คิดเสมอว่ามันยังไม่ถึงเวลา
ซึ่งไม่แน่ใจนักว่าเมื่อไหร่จะถึงเวลา
กำลังคิดว่า ถ้าได้ไปอยู่หนนี้
จะลองมองหาที่ดินสวยๆ เอาไว้บ้าง
เผื่อได้สร้างบ้าน คนเราต้องมีบ้านนะ
อย่าพูดต่อดีกว่า
ที่อำเภอปายออกจะเวอร์ไปนิดสำหรับคนชั้นกลางที่ดัดจริต
ใครจะไปอยู่ปายตอนนี้ต้องเอาปี๊บคลุมหัวด้วยหรือไม่
แต่ฉันชอบเมืองนี้จริงๆ เมืองเล็กๆ
แม่น้ำตื้นๆ สายเล็กๆ ใสแจ๋ว
ฉันเกลียดผับพวกนั้น แต่ถ้าไกลตัวเมืองไปหน่อย
ที่ดินสำหรับสร้างบ้านไม่แพงนัก
เห็นประกาศขายกันจ๊าดนัก น่าสนใจมากๆ
เท่าที่สังเกตดู ราคาไม่ได้แพงมาก
ยังเป็นราคาที่เป็นไปได้สำหรับฉัน
แต่ฉันยังลังเล ว่าจะไปอยู่ได้จริงๆ ไหม
แล้วไปคนเดียวนี่นะ ไม่เป็นไรหรอก
อยากรับแม่มาอยู่ด้วยกัน แม่จะได้ลืมบ้านเราบ้าง
ไม่รู้ห่วงอะไรนัก แม่จะได้ไปเปิดหูเปิดตาบ้าง
แม่ไม่ชอบกรุงเทพ มาทีไรก็จะรีบกลับ
ฉันก็ต้องตามใจ แม้จะห่วงเขามาก
แต่ฉันรู้ว่า สภาพในกรุงเทพจะทำให้แม่เฉาตาย
แต่บ้านเรา มีญาติพี่น้อง มีใครต่อใคร
แม่ก็มีสังคมของแม่
เช่นเดียวกับฉัน ที่มีสังคมของฉัน
เราแค่ดูแลกัน เท่าที่พอจะทำได้
นี่คือชีวิต ใช่ไหม
แต่กลับไปอยู่บ้านเราฉันก็ไม่อยากไป
มันมีอะไรบางอย่างที่ฉันไม่อยากเห็น
อยากพาแม่ไปเที่ยวท่องโลกด้วยกันมากกว่า
เอ หรือจะพาแม่ไปเวนิซสักครั้งกันดีกว่านะ
แม่ต้องชอบแน่ๆ เลย
เมืองปายเนี่ย ชอบก็จริง แต่มันไกลเกินไปหรือเปล่า
สำหรับคนที่มีภาระมากมายอยู่กรุงเทพอย่างฉัน
ค่าเครื่องบินไปกลับแต่ละเที่ยวเนี่ยไม่ใช่เล่นเลย
จากกรุงเทพฯไปเชียงใหม่เที่ยวเดียวราวๆ สองพัน
จากเชียงใหม่นั่งเครื่องบินเล็กไปเมืองปายอีกราวๆ สองพัน
ถ้ามีธุระที่กรุงเทพ ไปกลับก็ราวๆ แปดพัน
มันแพงเกินไปหรือเปล่า
จะให้นั่งรถโดยสารก็คงไม่ไหว
ฉันชอบรถโดยสารปาย-เชียงใหม่นะ
มันเย็นดี เครื่องมันดังมาก
แต่ฉันดูสภาพรถแล้ว มันเก่ามาก ถ้าต้องนั่งบ่อยๆ ไม่ไหวแน่
ไม่อยากลงไปนอนชมวิวที่ก้นเหว
อ้าว ใครจะรู้ ใช่ไหม
สามวันแล้วสินะที่เก็บของ
สองสามปีมานี้ฉันทำงานหนักมาก มาก
ชีวิตความเป็นอยู่แย่มาก กินนอนไม่เคยตรงเวลา
สุขภาพเริ่มจะแย่ ภูมิแพ้กำเริบอย่างแรง
ต้องฉีดยาทุกเดือน
วันก่อนฉันถามหมอ
"หมอคะ ยาที่ฉีดนี้ มีผลข้างเคียงมั้ยคะ"
หมอบอกว่า "มันจะเหมือนยาพ่นจมูก
ที่ทำให้หายใจสะดวก
ส่วนผลข้างเคียงจะมีนิดหน่อย เช่น
อาจจะทำให้ประจำเดือนผิดปกติ
เช่น มาเดือนละสองครั้ง หรือไม่มา
แต่ไม่เป็นไรหรอก
ถ้าใช้ยาคุมก็จะหายเป็นปกติ"
ฉันฟังแล้วอึ้งไปเลย หมอไม่เคยบอกฉันเลยนะ
โชคดีที่รอบเดือนของฉันไม่ได้มีปัญหา
มันมาตรงเวลาเป๊ะตลอดอายุไขยที่ผ่านมา
แต่ฉันว่ามันอันตรายมาก กับยาของคุณหมอนี่
ฉันไม่ได้กินยาคุมกำเนิด
ก็ไม่จำเป็นต้องกินนิ จะกินทำไมเล่า
แล้วจู่ๆ จะต้องให้ฉันไปหายาคุมมากินด้วยหรือไง
ไม่เอาล่ะ
ฉันคิดได้แค่ว่า ทำอย่างไร
ฉันจึงจะได้ไม่ต้องฉีดยาอีก
ถ้าจะฉีด ก็จะให้น้อยที่สุด
คำพูดของหมอทำเอาฉันซึมไปทั้งวัน
ฉันสู้ทำงานหนักแทบตาย
ไม่คุ้มกันเลย
ถ้าตอนท้ายจะต้องลงเอยด้วยปัญหาสุขภาพอย่างนี้
ถ้าฉันไม่หยุดตอนนี้ มันมาแน่
ฉันคิด ฉันแน่ใจ
ฉันคงปล่อยให้ชีวิตเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้
ฉันจึงเตรียมตัวเดินทางไกลอีกครั้ง
อยากไปนั่งๆ นอนๆ เล่น
อย่างน้อยสักสองสามเดือน
แต่ชีวิตจะอนุญาตให้ฉันทำเช่นนั้นได้ตลอดรอดฝั่งหรือไม่
อันที่จริงการงานที่ทำอยู่ก็กำลังจะดี
กำลังเติบโตในหนทางของมัน
แต่ไอ้พวกเสื้อสีนั่นสีนี่มันแม่ง.....
ธุรกิจมันจะวายป่วงกันหมด
ทุกอย่างที่ฉันสร้างมาจะพังเพราะพวกมันหรือเปล่าเนี่ย
แต่เอาเถอะ ฉันจะระวัง
ฉันเก็บของ มีแต่หนังสือ
กับต้นฉบับเก่าๆ ที่ทำค้างไว้ไม่เรียบร้อย
ชีวิตฉันมีแค่นี้จริงๆ หรือ
มันไม่มีค่าอะไรเลยนะ
ของแค่นี้ ต้องการบ้านที่จะเก็บด้วยหรือ
ฉันคิด
บางแวบ
ฉันอาจจะอยากเก็บเฉพาะหนังสือของตัวเองดีมั้ย
ส่วนหนังสืออื่นๆ ก็อ่านไปตามปกติ
แต่อ่านแล้วทิ้ง (บริจาค) ไม่ต้องเก็บ
แต่ฉันก็ยังทำใจไม่ได้อยู่ดี จะนอนอยู่ตรงไหน
ขอให้มีหนังสืออยู่รอบๆ ตัวสักหน่อยมันก็อบอุ่นใจดี
ฉันจัดกระเป๋าเดินทาง ว่าจะเอาเกงเลกับเสื้อยืดไปอย่างละตัว
กางเกงยีน ใช้ตัวที่สวมไป
อ้อ เอาไปเพิ่มอีกตัวดีกว่า เผื่อซัก
ฉันไม่เคยเรียกตัวเองว่านักเดินทาง
แต่ทุกครั้งที่ไป ณ ที่ใดสักแห่ง
ถ้าชอบ...ฉันมักจะคิดอยู่เสมอ
ว่าจะมาอยู่เลยได้ไหม ฉันเคยชอบหลายที่ แต่มีเพียงไม่กี่ที่
ซึ่งฉันสามารถมาอยู่ หรือมาได้บ่อยๆ
หนึ่งในที่แห่งนั้นคือเชียงใหม่
อีกที่ ที่ว่าจะลองไปอยู่สักพักคือหัวหิน
แต่ฉันชอบภูเขามากกว่าทะเลนะ มันสดชื่น
เย็นร่มรื่นดี ถ้าอยู่ทะเลต้องอยู่คอนโดสูงๆ ไปเลยมั้ง
ไปสัญจรรอบนี้ ฉันจะลองสำรวจที่"น่าอยู่" ใหม่ๆ บ้าง
ว่าฉันอาจจะมาอยู่ที่นี่ ฉันอาจจะไม่กลับไปยังที่ซึ่งฉันมา
แต่ตอนนี้ฉันต้องเก็บของ เก็บของ
เก็บไปได้ประมาณแปดสิบเปอร์เซ็นต์แล้ว
ระหว่างที่เก็บ ฉันต้องทิ้งอะไรไปมากมาย
ในขณะที่ต้องเก็บอะไรเอาไว้ด้วยมากมาย
กล่องกระดาษที่เตรียมไว้ 20 กล่อง --ไม่พอ!
